"ตั๊กแตนและน้ำผึ้ง... นับแต่จอห์น เดอะ แบ๊บติสท์ไม่เคยมีเสียงเช่นนั้นร้องร่ำอยู่ในความเวิ้งว้าง..." จากคำนิยมของ U2's Bono สำหรับ The Essential Johnny Cash
ในปี 1955 นักกีตาร์ผอมบาง จอมทรหด ที่เรียกตัวเองว่า เจ. อาร์. แคชได้เดินเข้าไปในสถานที่ซึ่งอีกไม่นานต่อมา ได้กลายมาเป็นซันสตูดิโอส์อันเลื่องชื่อในเมมฟิส มันเป็นช่วงเวลาที่ไม่มีวันจะลบเลือนไปจากวัฒนธรรมของชาวอเมริกัน ด้วยนิ้วที่พริ้วไหวบนสายกีตาร์ สายตาสีเหล็กที่แรงกล้าและเสียงลุ่มลึกและแหบพร่าเหมือนยามค่ำคืน แคชได้ครวญหลากบทเพลงอันขมขื่นด้วยใจสลาย และผู้รอดที่หาญกล้า เต็มเปี่ยมไปด้วยชีวิตจริงและไม่เหมือนที่เคยได้ยินจากไหนมาก่อน
วันนั้นเป็นวันเริ่มต้นอาชีพในวงการดนตรีที่รุ่งเรืองในเวลาต่อมาของ จอห์นนี่ แคช เขาได้ริเริ่มเสียงดนตรีต้นแบบที่เป็นชนวนปูทางให้กับเหล่าศิลปินทางดนตรีร็อค คันทรี พั๊งค์ โฟล์คและแร็พได้ติดตามมา แคชเริ่มต้นแผ้วถางการเดินทางที่ต้องล้มลุกคลุกคลานของการเปลี่ยนตัวเอง ในช่วงชีวิตที่ไม่แน่นอนที่สุดเขาได้พัฒนาจากศิลปินเพลงป๊อพที่ทำร้ายตัวเองมาเป็นสัญลักษณ์ "ชายในชุดดำ" ที่ต้องเผชิญหน้ากับปีศาจที่มีอยู่ในตัว ต่อสู้เพื่อความรักที่จะทำให้เขามีชีวิตอยู่ได้และเรียนรู้ที่จะเดินไปบนเส้นบาง ๆ ระหว่างการทำลายและการปลดปล่อย
