ในความทรงจำเหล่านั้น ณ สถานที่ห่างไกลออกไป ความหวนคิดคำนึงถึงบางสิ่งได้เกิดขึ้นมาอย่างเงีบบเชียบในช่วงเวลาที่เราไม่ได้คาดคิด จู่ ๆ ความทรงจำนั้นเจิดจรัสเข้ามาปรากฎเด่นชัดอยู่ตรงหน้า ภาพหนึ่งภาพ เพลงหนึ่งเพลง ท่วงทำนองที่ทำให้วันเวลาของเราหมุนกลับไปอยู่ในห้วงเวลานั้น ณ ขณะนั้น
ความทรงจำในอดีตที่ย้อนคืนมาบรรจบกันของ ซึงมิน เด็กหนุ่มที่อาศัยอยู่ในกรุงโซลมาตลอดชีวิต แต่ ณ เวลานี้เขากำลังเดินทางไปยังสถานที่ห่างไกลออกไปเพื่อทำงานในหน้าที่สถาปนิก และ ซอฮยอน อดีตเด็กสาวที่เคยตะลอนอยู่ในเมืองใหญ่อย่างกรุงโซลที่ไม่คุ้นเคย อย่างไร้จุดหมาย แต่ ณ ตอนนี้เธอกำลังจะลงหลักปักฐานอีกครั้งในบ้านที่จะสร้างใหม่ของเธอ ที่เกาะเจจู ไกลจากกรุงโซล
สถาปนิกหนุ่มและลูกค้าสาว ได้กลับมาเจอกัน พร้อม ๆ กับความทรงจำของทั้งสองก็ได้เริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง การที่จะสร้างบ้านใหม่ที่ ซอฮยอน ต้องการนั้น ซึงมิน จะต้องเข้าใจให้ได้ว่า ซอฮยอน เคยใช้ชีวิตที่ผ่านมาอย่างไร และต้องการจะใช้ชีวิตต่อไปอย่างไร เขาจึงจะสร้างบ้านที่เหมาะสมกับ ซอฮยอน ได้ แต่สิ่งที่เป็นความต้องการส่วนตัวของ ซอฮยอน ไม่ใช่เรื่องที่เข้าใจได้ง่ายเลย หน้าต่างจะต้องสูงเท่าระดับหน้าอกดีหรือสูงระดับหน้าท้องดี มันเป็นเรื่องที่ยากในการตัดสินใจของทั้งคู่
อิฐที่ก่อขึ้นทีละก้อน ความหลังที่หวนรำลึกขึ้นมาทีละเล็กละน้อย ความทรงจำอันอบอุ่น เจ็บปวด แต่มันเป็นความทรงจำที่สดใส งดงาม ช่วงเวลาที่ได้ลืมเลือนไปก็กลับมาชัดเจนอีกครั้ง มือที่เหมือนจะเอื้อมสัมผัสถึง แต่ก็ไม่มีทางที่จะคืนกลับไปยังอดีตเหล่านั้นได้อีกแล้ว
ในความทรงจำที่ไม่สิ้นสุด หากใส่อิฐก้อนสุดท้ายเข้าไป แล้วทุกอย่างจะเสร็จสมบูรณ์พร้อม ๆ กับเก็บวันเวลาในอดีตเป็นสิ่งที่ไว้เตือนความทรงจำ และใช้ชีวิตในวันพรุ่งนี้กับบ้านหลังใหม่ อย่างเปี่ยมด้วยความฝัน
