บันทึกโบราณฉบับหนึ่งถูกค้นพบในคืนฟ้าคะนองที่ชานกรุงปารีส
บันทึกภาษาฝรั่งเศสนี้ ถูกนำมาตรวจสอบยังซอร์บอนแห่งมหาวิทยาลัยปารีส มันคือ วัวอิยา บันทึกต้องห้ามที่เขียนขึ้นโดย ฟรองซัว ซาเวีย นักเดินทางและนักธรรมชาติวิทยาชาวฝรั่งเศส บันทึกนี้ถูกเขียนขึ้นในช่วงกลางศตวรรษที่ 19
มณีจันทร์ ผู้เชี่ยวชาญพิเศษระดับ 6 สาขาประวัตติศาสตร์ ประจำกงศุลไทยนครปารีส ถูกเรียกตัวด่วนในคืนนั้น ในฐานะตัวแทนผู้เกี่ยวข้องกับประเทศสยาม อันเป็นที่มาของบันทึกนั้น วัวอิยา ถูกจัด ระดับความสำคัญเพียง นิยายไร้สาระ แต่ในความคิดของ มณีจันทร์ มันเป็นสิ่งที่น่าค้นหา
เธอได้ล่วงล้ำเข้าไปในดินแดนแห่งความลับที่ถูกกำหนดไว้จากบันทึกนี้ ดินแดนที่เธอไม่เชื่อว่าเป็นจริงเมื่อแยกจากโลกปัจจุบัน ..หญิง สาวต้องกลับประเทศไทยด้วยเหตุผลบางประการ
ที่บ้านเกิดในเมืองไทย มณีจันทร์ สับสนและแยกแยะไม่ออกว่า ตัวเธออยู่ในความเป็นจริงอันใด.. วันนี้คืออดีตของพรุ่งนี้ ? หรือ วันนี้คืออนาคตของเมื่อวาน ? มณีจันทร์ จะอยู่ในตำแหน่งไหนของตัวเธอเอง หลายครั้งที่เธอคิดอยู่เสมอว่า เธอเป็นต้นเหตุของบันทึกเสียเองหรือไม่ ? และการเดินทางครั้งใหม่ของ มณีจันทร์ ก็เริ่มขึ้น
เมื่อภาวะสมดุลย์ ความจริงกึ่งฝัน นำ มณีจันทร์ สู่ดินแดนที่แปลกหน้าทีละน้อย ดินแดนนั้นคือบ้านเกิดเมืองนอนของเธอนั่นเอง แต่เธอเป็นคนแปลกหน้าของที่นั่น
เธอได้กลับไปสู่บ้านเมืองของเธอเมื่อร้อยกว่าปีที่แล้ว กลับไปสู่ สยาม แห่งการเริ่มต้นของอารยธรรมใหม่ กลับไปสู่ รัชสมัยพระจอมเกล้าฯ ยุคแห่งการเอาตัวให้รอดจากการล่าอาณานิคมของตะวันตก ยุคที่ต้องยอมรับว่า ภาษาอังกฤษคือภาษาอนาคต
มณีจันทร์ ต้องกลับไปสู่ยุคที่ชาวสยามถูกมองเป็นชาวเถื่อน ในสายตาชาติตะวันตก ..การมาถึงของมหาอำนาจอังกฤษและฝรั่งเศส เธอเข้าไปรับรู้ในเหตุการณ์ต่างๆที่ทำให้เข้าใจชนชาติและเข้าใจความเป็นมาของ สยามมากขึ้น ..มากกว่าความคลุมเครือในประวัติศาสตร์ที่เคยร่ำเรียนมา เธอพบสิ่งเลวร้ายต่างๆที่เกิดกับบ้านเมืองของเธอในอดีต ขณะเดียวกันเธอก็ได้พบสิ่งงดงามที่ไม่เคยได้รับมาก่อน ผู้หญิงงามที่สุดยามมีความรัก
อัครเทพวรากร ชายสยามผู้รักชาติ สอนเธอให้รู้ว่า พรมแดนแห่งความรักอยู่ที่ใด ถ้าไม่ใช่หัวใจของตน
มณีจันทร์ เป็นตัวแทนของคำถามที่ว่า ถ้าคุณย้อนกลับไปในอดีต คุณอยากเห็นและอยากทำอะไร มณีจันทร์ ได้พบกับ นางแอนนา เลียวโนเวนส์ ครูสอนภาษาอังกฤษแห่งราชสำนักสยาม ครูแหม่ม ผู้อื้อฉาวคนนั้น ครูชาวอังกฤษที่เป็นต้นตำหรับ The King and I อันเป็นที่รู้จักของชาวโลก แต่บัดนี้ มณีจันทร์ ได้มาพูดคุยต่อหน้าเธอ
การใช้ชีวิตในโลกพิเศษสำหรับมณีจันทร์ไม่ใช่สิ่งที่ง่ายนัก รวมทั้งความรักด้วย
แต่เธอก็ใช้สิ่งที่เธอเรียนรู้มาจาก ปัจจุบัน ของเธอ ซึ่งเป็น อนาคต ของที่นั่นเข้าไปแก้ไขวิกฤตการณ์ต่างๆ ให้ลุล่วงไปได้เสมอ
เธอได้เรียนรู้ทีละน้อยว่า ในแต่ละยุคสมัยต่างทำในสิ่งที่ดีที่สุดเสมอ ความผิดพลาดเล็กๆน้อยๆ ต่อการดื้อแพ่งกับอดีต ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใด บางครั้งมันอาจทำให้ส่งผลร้ายอย่างไม่คุ้มค่า บันทึกของ ซาเวีย เล่าว่า ครั้งหนึ่ง หอไอเฟล เคยเกิดขึ้นที่ริมฝั่งเจ้าพระยา
มันหมาย ความว่าอะไร มันคือความผิดพลาดเล็กๆน้อยๆ ที่ส่งผลใหญ่หลวงหรือไม่ ?
การกลับไปได้เห็น ของมณีจันทร์เหมือนความฝันที่มีอยู่ในตัวเราทุกคน แต่อย่างไรก็ตาม คำว่า ไม่มีที่ไหนเหมือนบ้าน ก็ยังเป็นสิ่งเตือนใจเสมอ ..แต่ที่ไหนล่ะคือบ้านที่แท้จริงของเธอ ? ที่ใดคือปัจจุบันของเธอ ? ความรักอยู่ที่ภพไหน ?
การเสียดินแดนครั้งสำคัญที่สุดในสยาม หรือ วิกฤต ร.ศ. 112..คือบทสุดท้ายของเรื่องราว รวมทั้งเป็นวิกฤตสำคัญของเธอด้วย เหตุการณ์ที่ปากน้ำ ใน วิกฤต ร.ศ. 112 ทำให้มณีจันทร์ต้องเสียสละความรัก เพื่อ คงอดีตที่ถูกต้องไว้ มณีจันทร์ ได้เข้าใจว่า ความทุกข์ที่เกิดจากความรัก ไม่ใช่เพราะมันจากไป หากแต่เพราะมันยังอยู่ต่างหาก
ไม่มีประโยชน์อันใดที่จะเฝ้าโหยหาต่อว่าสิ่งที่ผ่านไปแล้ว การทำปัจจุบันของเธอให้ดีที่สุดคือการตอบแทนที่ดีที่สุด ทั้งต่อความรักและต่อแผ่นดินบ้านเกิดเมืองนอนของเธอ
