ประวัติความเป็นมาของกระดานวีจี หรือกระดานเรียกวิญญาณนี้ มีความลึกลับไม่ต่างจากตัวเกมนี้…   มีเครื่องมือที่แตกต่างกันหลายชนิดที่ถูกนำมาใช้กันในช่วงกลางศตวรรษที่ 1800s เพื่อสื่อสารกับคนที่ตายไปแล้ว  ด้วยความสนใจมากมาย ผู้ประกอบการอย่าง ชาร์ลส์ เคนนาร์ด และทนาย เอไลจาห์ บอนด์ ได้ก่อตั้งบริษัท เคนนาร์ด โนเวลตี้ คัมปานี เพื่อผลิตและขาย “กระดานพูดได้” 

ตำนานเล่าว่าทางผู้ก่อตั้งบริษัทแห่งนี้ได้ถามกระดานว่าพวกเขาควรจะเรียกมันว่าอย่างไรดี และมันสะกดคำว่า “O-U-I-J-A” เมื่อพวกเขาถามกระดานว่าคำๆ นั้นมีความหมายอย่างไร กระดาษสะกดคำว่า “G-O-O-D L-U-C-K” ซึ่งหมายถึง “โชคดี” 

เคนนาร์ดและบอนด์ลาออกจากบริษัทแห่งนี้ในช่วงต้นศตวรรษ 1900s และวิลเลี่ยม ฟัลด์ หนึ่งในพนักงานและผู้ถือหุ้นกลุ่มแรกของบริษัท ได้เข้ามาบริหารบริษัทต่อและได้ผลิตกระดาษวีจีต่อไป ความนิยมในกระดานเกมนี้ยังคงมีเพิ่มมากขึ้น มากถึงขนาดที่ในทศวรรษ 1920s นอร์แมน ร็อคเวลล์ ได้นำเสนอภาพคนคู่หนึ่งที่มีกระดานวีจีอยู่ที่หัวเข่า บนหน้าปก Saturday Evening Post

หลังจากฟัลด์เสียชีวิตไปในปี 1927 ลูกๆ ของเขาได้เข้ามาทำการผลิตกระดานวีจีต่อ จนในปี 1966 ทายาทของฟัลด์ได้ขายสิทธิ์กระดานวีจีให้กับ พาร์คเกอร์ บราเธอร์ส ผู้เริ่มผลิตกระดานวีจีออกมาในแบบที่พวกเรารู้จักกันดีในปัจจุบัน ในปี 1991 แฮสโบรได้ครอบครองบริษัทพาร์คเกอร์ บราเธอร์ส และได้นำเกมนี้มาสู่กลุ่มแฟนๆ ของกระดานวีจีรุ่นใหม่ ที่ต้องการสัมผัสประสบการณ์ความลึกลับของกระดานพูดได้นี้

ภาพยนตร์ทริลเลอร์ที่เน้นไปที่ตัวกระดานวีจี จึงเป็นยานพาหนะชั้นดีสำหรับความสยองขวัญที่เกี่ยวข้อง “ไอเดียที่ว่าเราสามารถสร้างภาพยนตร์สักเรื่องที่พูดถึงความต้องการที่จะติดต่อกับคนในอีกโลกหนึ่งเป็นเรื่องที่ยากจะต้านทานจริงๆ และกระดานวีจีก็มีความจำเพาะต่อความรู้สึกเช่นนั้น” เขาอธิบายว่า “แม้แต่คนที่ไม่เชื่อในเรื่องภูติผี ก็ยังมีปฏิกริยากับเกมนี้ เกมนี้มีพลังที่จะเปลี่ยนผู้ไม่เชื่อให้เป็นผู้เชื่อได้ แม้จะเพียงเสี้ยววินาทีก็ตาม” 

ออกแบบงานสร้าง  จากการค้นคว้ามากมาย ฟาร์เรลล์ทุ่มเทตัวเองเข้าไปในโลกภายในบทภาพยนตร์เรื่องนี้เพื่อสร้างภาพลักษณ์ที่เป็นรากฐาน แทนที่จะจำกัดฉากอยู่แค่ในปี 1967 ฟาร์เรลล์ตัดสินใจที่จะนำเสนอช่วงเวลาก่อนทศวรรษ 1960s ด้วย โดยเฉพาะงานแบบ Art Nouveau เพื่อให้เข้าถึงหัวใจของครอบครัวนี้และประวัติศาสตร์ที่เลวร้ายของบ้านหลังนี้

เสื้อผ้า เพื่อให้แน่ใจว่าเสื้อผ้าเหมาะสมกับยุคสมัย ลินน์ ฟัลคอนเนอร์ ผู้ออกแบบเครื่องแต่งกาย ได้ทำการค้นคว้าถึงเรื่องรูปทรงและเนื้อผ้าที่นิยมกันในระหว่างปี 1967  “แทนที่จะใช้เสื้อผ้าจากห้องเสื้อต่างๆ ฉันจะมองหาเสื้อผ้าที่หาได้จากการเปิดขายตามบ้านรอบๆ ลอสแองเจลิส” 

มีหลายฉาก ไมค์ ฟลานาแกน ผู้กำกับต้องทึ่งกับความสามารถของ  ลูลู วิลสัน สาวน้อย   ผู้มีประสบการณ์การแสดงภาพยนตร์แนวสยองขวัญ ซึ่งเคยแสดงฝีมือให้ประจักษ์กันมาแล้วในภาพยนตร์เรื่อง Deliver Us from Evil สามารถสร้างสมดุลระหว่างความไร้เดียงสาและความชั่วร้ายของดอริสได้ ผู้กำกับฟลานาแกนเล่าว่า “เธอเตรียมบทพูดยาวจากภาพยนตร์เรื่องนี้ ซึ่งเธอต้องอธิบายถึงรายละเอียดว่ามันเป็นยังไงกับการต้องถูกบีบคอจนตาย ผมแทบตกเก้าอี้เลยครับ เธอเป็นนักแสดงเพียงคนเดียวที่ไม่ได้พูดบทพูดในแบบที่ทำให้ดูน่ากลัว แต่เธอพูดแบบสบายๆ ดูไร้เดียงสา และด้วยรอยยิ้ม ซึ่งมันเป็นการตัดสินใจที่ดูคลาสสิกมาก” และเมื่อถึงเวลาต้องแสดงฉากสตั๊นต์ ซึ่งได้ผู้ประสานงานสตั๊นต์ที่มีความสามารถอย่าง มาร์ก เรย์เนอร์ มาเป็นผู้ชี้นำ วิลสันแสดงบทบาทได้เกินอายุไปมาก “มีอยู่ฉากหนึ่งที่ ดอริส ป่ายปีนกำแพง แทนที่จะใช้ตัวแสดงแทนคนหนึ่งของลูลูมาใส่วิก เราอยากให้ลูลูแสดงเอง” ฟลานาแกนเล่า “แต่เธอไม่กลัวเลยครับ ครั้งแรกที่ผมได้เห็นเธอป่ายปีนกำแพงด้วยรอยยิ้มกริ่มบนใบหน้า มันสุดยอดมากเลยครับ”

Ouija: Origin of Evil กำเนิดกระดานปีศาจ
เตรียมหลอนพร้อมกัน 3 พฤศจิกายน ในโรงภาพยนตร์