สวัสดีครับ เพื่อนที่รัก นักเสพย์ความเอนเตอร์เทนเม้นท์ ผ่านสื่อ อินเตอร์เน็ท กลับมาพบกันอีกครั้งนะครับ เมื่อมีภาพยนตร์ที่น่าสนใจ “ นัวฟิล์ม ” ก็จะนำมาวิจารณ์ให้เหล่าเพื่อน ๆ ใน www.Nangdee.com ได้ อ่านกันนะครับ อาจจะไม่ตรงใจท่านก็อย่าว่ากันนะครับ ขอให้เป็นเพียง อีกมุมมองนึงของคน ที่เรียกว่าเป็นคนชอบดูภาพยนตร์ ก็เท่านั้นเอง มิได้ เก่งกาจสามารถอย่างนักวิจารณ์อาชีพ หรือผู้คร่ำหวอดในวงการภาพยนตร์นะครับ เอาเป็นว่าอ่านเพื่อความเพลิดเพลินก็ได้หรืออ่านเพื่อวิเคราะห์เปรียบเทียบ กับความคิดของท่านเอง อันนี้ผมว่าคงจะเป็นประโยชน์บ้าง นะครับ


การกลับมาอีกครั้ง ของ หนึ่งผู้กำกับ และ สองดารา ที่เรียกกันได้ว่า แหวกแนวทุกครั้งที่ร่วมกันเป็น ภาพยนตร์สักเรื่อง และมีภาพยนตร์ดี ๆ ออกมาให้ได้ชมกัน คงไม่ต้องอารัมภบทอะไรกันมากเลยสำหรับ ภาพยนตร์ของ ทิม เบอร์ตัน จอห์นนี่ เดปป์ และ เฮเลนน่า บอนด์แฮม คาร์เตอร์ ภาพยนตร์ ที่ได้รับถึง สองรางวัล ลูกโลกทองคำ กับ Sweeney Todd - The Demon Barber of Fleet Street

ต้องแสดงความดีใจ กับหลาย ๆ ท่านที่สามารถได้ชมภาพยนตร์เรื่องนี้เต็ม ๆ เรื่อง โดยไม่ผ่านการเซ็นเซอร์ ( น่าจะมีรอบเดียว เป็นรอบ สื่อ นักวิจารณ์ และ วีไอพี ) และ ต้อง ของแสดงความดีใจกับอีกหลาย ๆ ท่านที่ไม่สนใจในเรื่องของการเซ็นเซอร์ และ เข้าไปดู ภาพยนตร์เรื่องนี้ ในลักษณะเสพงานศิลป์ ( ไม่คำนึงเรื่องเซ็นเซอร์มากนัก ) และ ของแสดงความเสียใจกับท่านที่ยังไม่ได้ไปดูเลยครับ

ปูเรื่องราวกันสักหน่อย จากหนุ่ม เบนจามิน บาร์คเกอร์ ชายหนุ่มที่กำลังมีครอบครัวที่น่ารัก แต่ถูก ผู้พิพากษา จอมโฉดกลั่นแกล้งให้ติดคุกถึง 15 ปี เพียงเพื่อที่จะแย่งภรรยาสาวสวยของ บาร์คเกอร์ มาครอบครอง แต่หลังจาก บาร์คเกอร์ หลุดพ้นจากโทษ เค้าจึงกลับมาพร้อมกับ ปลอมตัวเป็นช่างตัดผมฝีมือไร้เทียมทาน กับชื่อใหม่ว่า สวีนนี่ ทอดด์ เพื่อกลับมาสะสางล้างแค้น ให้สมกับความแค้นของเค้าที่หมักหมมมายาวนาน..


ภาพยนตร์เรื่องนี้
ยังคงเป็น ภาพยนตร์ สไตล์ที่เรารู้ได้ทันทีก่อนชม ว่าจะเป็นอย่างไร เนื้อหาไม่ได้มีอะไรซับซ้อน เป็นการกลับมาแก้แค้นเท่านั้นเอง แต่การดำเนินเรื่องย่อมจะต้องออก จิต ๆ หน่อย ตามสไตล์ ทิม เบอร์ตัน ประกัน คุณภาพ โทนภาพ สี การใช้มุมกล้องลากไหล กว้างสุดไปสู่แคบสุด หรือ แคบสุดไปสู่กว้างสุด ยังคงนำมาใช้เหมือนเดิม เหมือนกับว่า มันเป็น โลโก ของเค้าไปแล้ว แต่เรื่องนี้เท่าที่ทราบมาใช้ คอมพิวเตอร์กราฟฟิกมากมายจริง ๆ ไม่เว้นแม้กระทั่ง คมมีด ที่ปาดเชือดเฉือนไปบนลำคอของเหยื่อ และเลือดที่ไหลหลั่งถั่งเท ลงบนพื้นเหล่านั้น แต่สิ่งหนึ่งที่เป็นความเก่งกาจ ของทีมงานของ เบอร์ตัน คือ การประพันธ์ เพลงประกอบ จากหลาย ๆ เรื่อง เราเคยประทับใจมาแล้วโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ภาพยนตร์แอนนิเมชั่น เรื่อง คอร์ปส ไบรด์ “เจ้าสาวศพสวย” แต่เมื่อมาชมเรื่องนี้ ผมยิ่งชอบอกชอบใจมากมายกับการทำเพลงที่เก่งกาจทั้ง เนื้อร้องและทำนอง มันนวลเนียนไปหมดเลยครับ ไพเราะมาก แม้ความหมายของเนื้อเพลงมันอาจจะดูโหด ๆ ไปหน่อย แต่ผมว่า ได้ท่วงทำนองนี่แหล่ะที่มาขัดเกลาทำให้มันเบาลงมาก จนแทบไม่รู้สึกถึงความเหี้ยมโหดของ สองพระนางในเรื่อง แถมพกด้วย ไม่เยิ่นเย้อ เนิ่นนาน มากมายจนน่าเบื่อ เค้าสามารถทำได้ พอดิบพอดี และเหมาะเจาะมาก ๆ มิน่าถึงได้รางวัลของสาขานี้ไปอย่างไร้คู่แข่ง





ดารา
กลับมามอง ในส่วนดาราที่แสดง คงไม่ต้อง สาธยายแล้วมั้งครับว่า จอห์นนี่ เดปป์ เป็นใครมาจากไหน แสดงเป็นอย่างไรบ้าง ไม่งั้นเค้าคงไม่ได้ อีกหนึ่งรางวัลมาหรอกครับ เรามาพูดถึงขวัญใจโรคจิตอย่าง เฮเลนน่า บอนด์แฮม คาร์เตอร์ ดีกว่า ผมว่าเรื่องนี้ เธอเล่นได้ดีสุด ๆ เลยนะครับ เอาล่ะ ในฐานะเมียของผู้กำกับ อาจจะได้ป้อนบทที่ถึง ๆ เป็นพิเศษ เราคงไม่ต้องพูดถึง แต่ที่แน่เธอเล่นได้ดีเอาซะมาก ๆ เลยครับ บางซีนบางฉากยังถือว่าขโมยซีนจาก เดปป์ ไปซะเฉย ๆ แล้วหน้าตาเธอในเรื่อง โอ้โฮ จิต มาก ๆ เลยครับ ผมว่าบทนี้เอาใครไปเล่นก็ได้ไม่เท่าเธอแน่ครับ ขอชมเชย และในส่วน ดาราท่านอื่น ๆ ก็ได้รับ เฉลี่ยบทบาทไปมากบ้างน้อยบ้างแล้วแต่ความสำคัญ แต่ติดตรง ลูกสาวของ สวีนนี่ บทบาทน้อยไปหน่อยรวมไปถึง เจ้าหนุ่มกลาสีเรือคนนั้นด้วย

แต่ที่ชอบอีกคนคือ เจ้าผู้ตรวจการ ผู้ช่วยผู้พิพากษา อัน อัปลักษณ์นั่นแหล่ะ แหม!! เล่นได้อย่างกับค่าตัวเท่าพระเอกเลย มันโกงมันกวนยั่วยวนดีแท้ ๆ พูดจากทีงี้ น้ำลายกระเด็นกระเซ็นเป็นฝอย เข้าหน้าคนฟังเลยไม่เชื่อไปดู หน้าตาก็ยั่วบันดาลโทษะยิ่งนัก แต่สุดท้ายตายง่ายไปหน่อย อีกตัว คือ เจ้าเด็กผู้ช่วย ช่างตัดผมจอมปลอมที่ สวีนนี่ เอามาเลี้ยงไว้ หน้าตามันโรคจิตดีจริง ๆ และ มีบทสำคัญตอนท้าย ๆ เรื่องด้วย...ชอบมากครับไอ้ตัวนี้ ท่าทางว่ามันน่าจะเป็น แจ็ค เดอะ ริปเปอร์ ตอนโตแหง ๆ



สิ่งที่ผมอยากจะเล่าอีกอย่างก็คือ ภาพยนตร์เรื่องนี้ สร้างฉากเศร้าโศก กินใจได้ดีเหลือหลายครับ รู้สึกอินไปด้วย ในตอนท้าย ๆ เรื่อง ทำไมผมถึงรู้สึกว่า สวีนนี่ ไม่ได้เป็นคนผิดนะ ทั้ง ๆ ที่เค้าเป็น ฆาตกร ชัด ๆ และ ทำไมถึงรู้สึกสงสารตัวละครตัวนี้ล่ะ ก็เพราะภาพยนตร์สามารถเดินเรื่องได้ โน้มน้าว ให้เรารู้สึกถึงความแค้นของเค้า และความรักที่มีต่อลูกเมีย สุดท้ายเค้าเลยต้องกลายเป็นอย่างนี้ไป แปลกนะคนผิดแท้ ๆ ผมดูไป ดูไป กลับพยายามลุ้นว่าเมื่อไหร่ ไอ้ผู้พิพากษาจะโดนเชือดสักที เฮ้ย!! เราโรคจิตตามเค้าไปแล้วหรือนี่ ก็มันเอาใจช่วยพระเอกง่ะ ทำไงได้ อยากให้แก้แค้ได้เร็วอ่ะ


สรุปเมื่อผมได้ชมภาพยนตร์เรื่องนี้จบลง ผมรักภาพยนตร์เรื่องนี้มาก เรื่องนี้ควรดู ได้ดูในเนื้อเต็ม ๆ ที่ไม่ได้เซ็นเซอร์เลย คุณก็จะไม่ได้รู้สึกว่า มันหวาดเสียว แต่ประกันใด มันเป็นศิลปะของการแสดงและการนำเสนอจริง ๆ ไม่เหมือน ภาพยนตร์ประเภทเชือดสยอง หลาย ๆ เรื่อง ยังน่าทุเรศทุรังมากกว่า แต่ก็อย่างว่า คนบางกลุ่มที่มีอำนาจในเรื่องการดูแลของพวกนี้ มักเข้าไม่ถึงศิลปะ ประเภทนี้ไงครับ จึงพยายามทำงาน ให้มีงานเพื่อให้สมกับเงินเดือน ที่หลวงจ้าง ( ภาษีเรานี่หว่า ) เฮ้อ...อย่าเสียใจไปเลยครับ ถ้าท่านได้ดู แต่ถูกเซ็นเซอร์





ภาพรวม
เป็น ภาพยนตร์ที่ผมชอบมากมาย เรื่องนึงครับ ดีกว่าที่คิดมาก แต่ ที่ คะแนนนิยมชมชอบของผมไม่สุดติ่งที่เลขสิบ เพราะ การนำเสนอ ของ เบอร์ตัน เริ่มจะตันหรือเปล่าครับ หาวิธีการใหม่ ๆ มาอีกนะคร้าบบ พ่อคุณ พ่อเบอร์ตัน ผมดูแล้ว หวนนึกไปถึง FROM HELL ซะงั้น ( อาจจะเป็นเพราะ คิดถึง เฮเธอร์ เกรแฮม ก็ได้ง่ะ อิ อิ อิ ) ใครไปดูมาแล้ว ชอบไม่ชอบ หรือ คิดอย่างไร โพสท์ความเห็นมาบอกกันนะครับ


ความคุ้มค่า
ส่วนตัวผมเรื่องนี้ ผมขอ ให้ 9.8 คะแนน เต็ม 10 ครับ


แล้วคราวหน้า เมื่อมีภาพยนตร์เรื่องที่น่าสนใจ “ นัวฟิล์ม“ จะกลับมาเล่าให้ฟัง เช่นเคยครับ ขอบคุณที่ติดตามอ่านนะครับ เข้ามาอ่านแล้ว โพสท์เข้ามา บอกความคิดเห็นกันบ้างนะครับ ว่าชอบหรือไม่ชอบอย่างไร หรืออยากให้วิจารณ์ภาพยนตร์เรื่องอะไร ก็บอกกันนะครับ สวัสดีครับ