“ฮัล ดักลาส” เจ้าของเสียงที่ได้ชื่อว่าเป็น “ตำนาน” ของหนังฮอลลีวูด จากการลงเสียงบรรยายให้กับตัวอย่างหนังมากมายนับพันเรื่อง ได้สิ้นลมลงแล้วด้วยวัย 89 ปี ที่บ้านของเขาในโลเว็ตส์วิล รัฐเวอร์จีเนีย 

คงไม่มีใครจดจำชื่อของ ฮัล ดักลาส ได้มากนัก แต่เสียงของเขาถือว่าเป็นหนึ่งในเสียงที่คุ้นหูของนักดูหนังมามากกว่า 4 ทศวรรษ ถึงขั้นได้ชื่อว่าเป็นนักลงเสียงบรรยายตัวอย่างหนังที่ยิ่งใหญ่ที่สุด 1 ใน 3 ของฮอลลีวูดเทียบเท่ากับ ดอน ลาฟอนเทน ตำนานผู้เสียชีวิตลงเมื่อปี 2008 และ ดอน มอร์โรว์ ที่ฝากเสียงบรรยายอันน่าจดจำเอาไว้ในตัวอย่างหนัง Titanic 

เสียงทุ่มหนักแน่นของ ฮัล สามารถไปได้ดีกับทั้งหนังดราม่าจริงจัง, หนังตลกสร้างเสียงหัวเราะ, งานแนวโรแมนติก และหนังแอ็กชันดุเดือด ไม่ว่าจะเป็น Philadelphia, Forrest Gump, Coneheads, Meet the Parents หรือ Lethal Weapon โดยเขามีผลงานให้ได้ยินกันใน Trailer หนังเรื่องแล้วเรื่องเล่ากระทั่งเมื่อ 2 ปีก่อน เมื่อสุขภาพเริ่มทรุดโทรมผลงานของ ฮัล จึงเริ่มน้อยลง 

มารีซ โทบีอัส ผู้เชี่ยวชาญด้านการใช้เสียงที่เคยเป็นที่ปรึกษา และแนะนำการใช้เสียงให้นักแสดงระดับซูเปอร์สตาร์ฮอลลีวูดมากมาย ได้กล่าวยกย่อง ฮัล ว่า “เขาผ่านจุดที่ยิ่งใหญ่กว่าการเป็นซูเปอร์สตาร์ไปแล้ว เป็นเหมือนสัญลักษณ์ของธุรกิจสายนี้ เป็นบุคคลแบบที่เรียกได้ว่าเป็นชื่อเดียวของวงการนี้เลย นี่แหละคือนิยามของ ฮัล” 

แม้จะทำงานกับฮอลลีวูดอยู่หลายสิบปีแต่อันที่จริงแล้ว ฮัล ดั๊กลาส ไม่ได้ใช้ชีวิตที่ลอสแอนเจลิสแต่อย่างใด โดยเขาเลือกที่จะทำงานและพำนักอยู่ในนิวยอร์กซึ่งเขาบอกว่ารู้สึกสบายใจกับการทำงานที่นี่มากกว่า … “ผมไม่ใช่คนเด่นคนดังในแง่ใดอยู่แล้ว ทำงานประเภทที่คุณเองก็เรียนรู้ที่จะทำได้ เหมือนทำรองเท้าอะไรแบบนั้น ซึ่งผมเชื่อว่าตนเองก็คงเป็นช่างทำรองเท้าที่ฝีมือใช้ได้ทีเดียว” เขากล่าวในการให้สัมภาษณ์กับ New York Times เมื่อปี 2009 

ฮัล ดักลาส ซึ่งมีชื่อจริงว่า แฮโรลด์ โคน เกิดเมื่อวันที่ 1 ก.ย. 1924 ในสแตมฟอร์ด คอนเน็คติคัต และเคยเป็นนักบินฝึกหัดอยู่ในกองทัพเรือถึง 3 ปี ในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 กระทั่งสงครามสิ้นสุดลงเขาจึงเข้าเรียนการแสดงที่มหาวิทยาลัยไมอามี ก่อนจะย้ายไปอยู่นิวยอร์ก เพื่อเริ่มต้นอาชีพนักแสดงพร้อมเปลี่ยนชื่อนามสกุลเป็น ดักลาส 

แต่ ดั๊กลาส กลับมาประสบความสำเร็จกับอาชีพการใช้เสียง ทั้งการจัดรายการวิทยุ จนกระทั่งเริ่มรับงานลงเสียงโฆษณา และตัวอย่างหนังตั้งแต่ช่วงต้นยุค 1970s รวมไปถึงลงเสียงพากย์หนังสารคดีต่างๆ มากมาย ก่อนจะวางมือไปเมื่อปลายยุค 2000s 

“ผมไม่เคยคิดเลยว่ามีเสียงที่ยอดเยี่ยมอะไร เพราะมันทั้งแหบ ทั้งห้าว” ดักลาส กล่าวในหนังสารคดีสั้น A Great Voice ของ คาซิเมียร์ นอซคาวสกี เมื่อปีก่อน ว่าสุดท้ายแล้วเขากลับพบว่าเสียงแหบๆ ของตัวเองนั้นดูเหมือนว่าจะ “ใช้การได้ดีทีเดียว สำหรับงานหลายๆ อย่าง” 

ขอบคุณข่าวจาก :: http://www.manager.co.th/