ภาพยนตร์ล่าสุดจากจักรวาลคนเรียกผีเดอะ คอนเจอริ่ง “Annabelle Comes Home แอนนาเบลล์ ตุ๊กตาผีกลับบ้าน” เล่าเรื่องราวหลังจากสองสามี-ภรรยาวอร์เรนช่วยเหลือนักศึึกษาพยาบาลเด็บบี้จากปีศาจร้าย และนำตุ๊กตาแอนนาเบลล์กลับมาสะกดไว้ ณ ตู้กระจกศักดิ์สิทธิ์ภายในห้องเก็บของอาถรรพ์ของตัวเองในปี 1968 ถัดมาหลังจากสองสามีภรรยาวอร์เรนทำภารกิจปราบผีให้กับครอบครัวเพอร์รอน (เหตุการณ์ใน The Conjuring ภาคแรก) แล้วต้องเดินทางไปทำคดีปราบผีอีกคดีหนึ่ง (ปูทางไป The Conjuring ภาคสาม) จูดี้ลูกสาวของพวกเขาจำต้องอยู่บ้านเพียงลำพังกับพี่เลี้ยงสาว แมรี่ อัลเลน พร้อมเพื่อนสาวจอมจุ้นแดเนียลลา ที่สนใจในเรื่องลี้ลับที่ครอบครัววอร์เรนเผชิญอยู่

ฟังแล้วหลายคนคงคิดว่า อะไรอะ? เล่นมุกซ้ำ ๆ พล็อตเด็กขี้เผือกเดิม ๆ อีกแล้ว ซึ่งนี่ก็เป็นหนึ่งในนั้นเลยดูแบบไม่คาดหวัง คิดว่าต้องรำคาญเด็กแดเนียลลานี่มากแน่ ๆ แต่ปรากฏว่าพอดูแล้วเออเฮ้ย! ชอบอะไรแบบนี้อะ คือน้องเขาก็เผือกแบบมีเหตุมีผลรองรับ เข้าใจได้ ตัวเคธี่ ซารีฟเองก็แสดงดีมาก ดูแล้วน่าตบแต่ก็น่าเอ็นดูไปในคราวเดียวกัน และต้องขอบคุณนางนะ เพราะถ้าไม่มีนางก็คงไม่ได้เห็นผีออกมารัว ๆ อีรุงตุงนังบ้านแตกชนิดที่เรียกได้ว่าจิตแข็งก็รอด ขวัญอ่อนก็ตายไปเลยจ้า

ชอบดีไซน์ของผีทุกตัวที่อยู่ในห้องเก็บของอาถรรพ์ แต่ละตัวดูมีพื้นหลังน่าสนใจ มีพลังอำนาจแตกต่างกัน เสียดายนิดหนึ่งที่มากันเยอะเกินไปเลยได้ซีนไปคนละนิดละหน่อย ทำให้ไม่มีตัวพีค ๆ เด่น ๆ ขึ้นมาสักตัว แม้แต่น้องแอนนาเบลล์เอง ในภาคนี้เหมือนน้องมาเพื่อส่งผองเพื่อนไปให้ถึงฝั่งฝัน มาเพื่อปูทางให้เหล่าผีละตัวมีหนังเดี่ยวของตัวเอง เท่ากับว่าหลังจากนี้มีลุ้นได้เห็นจักรวาลเดอะ คอนเจอริ่งขยายกว้างไปได้อีกไม่จบไม่สิ้น

ถามว่าน่ากลัวไหม ก็พอใช้ได้เลยนะ คือมีตุ้งแช่พอกรุบกริบ มีฉากชวนใจวูบที่คาดเดาไม่ได้อยู่เยอะ แต่ก็นั่นแหละด้วยความที่ผีเยอะมากกกกกกก มันเลยลายตา อารมณ์แบบยังกลัวตัวนี้ไม่เสร็จเลย เอ้าตัวใหม่มาอีกแล้ว พอกำลังจะหลอนตัวนี้ก็ตัดภาพมาอีกตัว อะแล้วตกลงควรกลัวอะไรก่อนดี แล้วยังมีฉากขายขำกับตัวละครเด๋อ ๆ บทเด๋อ ๆ มาแทรก ไม่รู้ว่าตั้งใจให้ผ่อนคลายก่อนปล่อยผีวิ่งเล่นแบบเต็มก็อกช่วงหลังรึเปล่า แต่มันทำให้บีบอารมณ์ไม่สุด กดดันไม่สุด เรียกว่าอรรถรสหนังผีหายไปพอสมควร เลยขอหักคะแนนตรงนี้ไป

แพทริค วิลสัน กับเวรา ฟาร์มิกาบทไม่มากแต่ยังท็อปฟอร์มตัวเป้ง น้องแม็คเคนนา เกรซอนาคตไกลมาก แสดงดี อารมณ์ถึง เช่นเดียวกับแมดดิสัน ไอส์แมน ที่เหมาะกับบทพี่เลี้ยงแสนดีมาก หน้าหวาน ๆ เสียงหวาน ๆ ดูแล้วมีออร่าคนดีออกมา ชอบที่ผู้กำกับแกรี่ ดาวเบอร์แมนพยายามดีไซน์ฉากผีหลอกใหม่ ๆ ไม่จำเจ ดูออกว่าเขาคุ้นเคยกับภูติผีและสิ่งของในห้องอาถรรพ์เป็นอย่างดี รู้ว่าต้องใช้อะไรมาเล่นตรงไหนถึงจะเหมาะ

สรุปว่าดูแล้วไม่ผิดหวังขนาดนั้น เป็นหนังที่ปูเรื่องขยายจักรวาลได้ดี ใครไม่กลัวผีดูเรื่องนี้ก็จะนั่งขำ ๆ มีความบันเทิง ฟีลเหมือนดู Scoopy-Doo ส่วนใครที่กลัวผีหรือเป็นแฟนจักรวาลนี้ดูแล้วคุ้มแน่นอน เพราะเหมือนได้ผจญภัยแล้วก็ตื่นตาตื่นใจไปกับของต่าง ๆ ในห้องอาถรรพ์ เหมือนกำลังเล่นบ้านผีสิงอยู่ประมาณนั้น เคาะคะแนนไว้ที่ 7/10 จ้า

ปล. คาดหวังกับหนังเดี่ยวหลังจากนี้มาก ชอบโทรทัศน์ผีสิงดูมีอะไรหลอน ๆ ดี แต่ขอชูป้ายไฟเชียร์เฟอร์รี่แมนตัวแรกแล้วกัน