วิตโตริโอ สโตราโร ใช้กล้องในหนังเรื่องแรกของเขา L'Uccello dalle piume di cristallo เมื่อปี 1969 จากนั้นเป็นต้นมาเขาก็สร้างชื่อและได้รับการนับถือในอาชีพ และบ่อยครั้งที่มีโอกาสได้ทำงานร่วมกับผู้มีฝีมือระดับเยี่ยมของวงการ ในบรรดาผู้กำกับฯ หลายคนที่ได้รับผลประโยขน์จากความรู้ความสามารถของสโตราโรและทีมกล้องชาวอิตาเลียนผู้ซื่อสัตย์ ได้แก่ ไมเคิล แอ็พเท็ด (Agatha), ริชาร์ด ดอนเนอร์ (Ladyhawke) และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง เบอร์นาโด เบอร์โตลุคชี่ (Last Tango in Paris, 1900, The Sheltering Sky) สโตราโรชนะรางวัลออสการ์จากการทำงานของเขาในหนังของเบอร์โตลุคชี่เรื่อง The Last Emperor และนอกเหนือจากออสการ์จากผลงานที่ทำในหนังหลายเรื่องให้กับผู้ที่ร่วมงานกันบ่อยครั้งอีกสองคน วอร์เรน เบ็ตตี้ (Reds) และฟรานซิส ฟอร์ด คอพโพล่า (Apocalypse Now) คอพโพล่านั้นชื่นชมงานของสโตราโรมากเสียจนเซ็นสัญญาจ้างสโตราโรให้ทำงานในเรื่อง Apocalypse Now ก่อนที่เขาจะเลือกหนังเรื่องนั้นเสียด้วยซ้ำ
สโตราโรยังได้ร่วมงานกับเบอร์โตลุคชี่ใน Little Buddha อีกสองปีถัดมาสโตราโรได้ทำงานในหนังของเบ็ตตี้ เรื่อง Beatty's Bulworth และยังฝากฝีมือในหนังของคาร์ลอส เซาร่า เรื่อง Tango ซึ่งเขาได้รับรางวัล Jury Technical Prize ที่ Cannes Film Festival
