ฉัตรชัย วิเศษสุวรรณภูมิ (23 พฤศจิกายน 2474) นักเขียนนวนิยายที่มีชื่อเสียงมากที่สุดคนหนึ่งของไทย ศิลปินแห่งชาติ สาขาวรรณศิลป์ ประจำปี พ.ศ. 2540 เป็นเจ้าของนามปากกา พนมเทียน ผู้แต่ง เพชรพระอุมา
ฉัตรชัย วิเศษสุวรรณภูมิ เกิดที่จังหวัดปัตตานี เป็นบุตรคนสุดท้องของขุนวิเศษสุวรรณภูมิ กับนางสะอาด รัตนกุล เริ่มเขียนนวนิยายเรื่องแรกตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมที่โรงเรียนสวนกุหลาบวิทยาลัย เรื่อง เห่าดง ลงในสมุดอ่านกันเล่น เมื่อ พ.ศ. 2484 นอกจากเขียนนวนิยายแล้ว ฉัตรชัยยังเป็นคอลัมนิสต์เขียนบทความเกี่ยวกับอาวุธปืน ในหนังสือพิมพ์และนิตยสารบางฉบับด้วย โดยใช้ชื่อจริง และนามปากกา ก้อง สุรกานต์
เป็นบุตรคนสุดท้องของขุนวิเศษสุวรรณภูมิและนางสะอาด พนมเทียน มีพี่น้องทั้งหมด 4 คน เริ่มเรียนหนังสือเมื่ออายุ 5 ขวบ และย้ายโรงเรียนบ่อย ตอนมัธยมที่ ร.ร.วัดสุทธิวราราม จนพ.ศ.2485 จบม.6 ก็เรียนต่อที่เตรียมอักษรศาสตร์ ร.ร.สวนกุหลาบวิทยาลัย พอปี 2492 เรียนต่อ ร.ร.ตำรวจ แต่ออกกลางคันและเคว้งอยู่ 2 ปี ระหว่างนี้พนมเทียนเริ่มเขียนนิยาย ต่อมาทำงานที่บริษัทอเมริกันอินเตอร์เนชั่นแนลแอสชัวแรนซ์ โดยถูกส่งไปต่างจังหวัดหลายแห่ง ช่วงนี้ทำให้มีโอกาสท่องเที่ยว และรู้เห็นเล่ห์เหลี่ยม การเอารัดเอาเปรียบของบริษัทที่มีต่อผู้รับประกัน
พอปี 2494 ก็ออกจากงานและเดินทางไปเรียนต่อมหาวิทยาลัยบอมเบย์ ประเทศอินเดีย ในคณะอักษรศาสตร์ จบการศึกษาปี 2498 ก็เดินทางกลับประเทศไทยและยึดเอางานนักเขียนหนังสือเป็นงานอาชีพ
พนมเทียนรักการอ่านมาตั้งแต่เด็ก จึงอยากเขียนหนังสือเองบ้าง โดยเริ่มเขียนจริงจังตั้งแต่ตอนอยู่มัธยมฯ ให้เพื่อนๆอ่านเป็นที่ถูกใจ แต่พอเข้าวงการเขียนจริงๆ กลับไม่ได้รับความสนใจเลย ซึ่งถ้าไม่มีความมุ่งมั่นก็อาจท้อไปเลยก็ได้
กระทั่งปี 2497 นวนิยายเรื่องแรกคือ เห่าดง ได้รับการตีพิมพ์จนชื่อเสียงโด่งดังและมีผลงานเรื่อยๆ มีนามปากกาหลากหลาย เช่น พนมเทียน สำหรับนวนิยายทุกประเภท, รพินทร์ เกี่ยวกับศาสตร์ลี้ลับของฮินดู, ก้อง สุรกานต์ ตอบปัญหาทั่ว ๆ ไป, ฉัตรชัย วิเศษสุวรรณภูมิ เกี่ยวกับตำราอาวุธปืน
นวนิยายเรื่องโด่งดังของพนมเทียนคือเรื่อง เล็บครุฑ, ศิวาราตรี, เพชรพระอุมา, ละอองดาว, สกาวเดือน, รัตติกาลยอดรัก และมัจจุราชสีรุ้ง ล่าสุดเขียนเรื่องปฐพีเพลิง ให้หนังสือ โลกนวนิยาย แต่ปัจจุบันหนังสือเล่มนี้เลิกกิจการไปแล้ว
พนมเทียนเคยได้รับรางวัลตุ๊กตาทองในฐานะผู้เขียนบทประพันธ์เรื่อง เด็กเสเพล ปีพ.ศ. 2504 เมื่อปีพ.ศ. 2507-2533 ได้เขียนนวนิยายผจญภัยที่ใช้เวลาเขียนนานถึง 26 ปี เมื่อนำมา มาพิมพ์ยาวถึง 48 เล่ม และปีพ.ศ. 2540 ได้รับการยกย่องเป็นศิลปินแห่งชาติ สาขาวรรณศิลป์
