ถาม

“ภูมิใจครับ แล้วก็ขอบคุณทุกคนที่ให้ตรงนี้มาก แล้วทุกคนก็ยอมรับกัน และสิ่งที่จะทำทุกอย่างก็คือจะมอบกลับให้ทุกคนนั่นแหละครับ อยากจะร้องเพลงให้ดี ยอมเหนื่อยเพื่อให้ผลงานออกมาดี ก็เพื่อทุกคนอยู่แล้ว”

ถาม

“ผมมองรุ่นพี่ เห็นพวกพี่ ๆ มีอนาคตที่ดีแล้วก็มีงานที่ดี เราก็อยากมีงาน ที่ดีบ้าง แล้วก็อย่างแรกเลยคือต้องมาจากความรักก่อน เราต้องรักใน งานที่เราอยากจะทำด้วย อย่างร้องเพลงผมมีความสุขเวลาที่ร้องเพลง ในเมื่อเรารักในงาน เหนื่อยยังไงก็ทำครับ ขอให้ได้ทำเถอะ”

ถาม

“ ยิ่งใหญ่ครับ ยิ่งใหญ่มาก”

วันนี้เชื่อตัวเองแล้วยังว่าเราได้เป็นเดอะสตาร์แล้ว?

“ เชื่อแล้วครับ แต่เราก็ยังต้องพัฒนาตัวเองต่อไปเรื่อย ๆ”

ตอนที่อยู่บนเวที ตอนที่พิธีกรกำลังจะประกาศ ตอนนั้นคิดไรอยู่?

“ตอนนั้นไม่ได้คิดอะไรเลยครับ ก็คือเอาใจช่วยน้อง อยากให้น้องได้ มากกว่า เพราะว่าน้องนท เป็นคนเก่ง มีความสามารถ เราก็เชียร์ๆกันทุกคน ในพวกเรา 8 คน เราเชียร์กันหมดไม่มีใครคิดว่าจะมาแย่งชิงตำแหน่ง กันเลย ทุกคนมาเพื่อหาประสบการณ์ หาความรู้เพื่อเอาตัวเองไปฝึกฝน ออกไปทำงานข้างนอก จะได้มีความรู้ว่าทำตัวยังไง เวลามีคอนเสิร์ต จะต้องทำยังไง เราเก็บเกี่ยวประสบการณ์จากตรงนั้นมากกว่าครับ ไม่ได้มาเพื่อแข่งขันกัน”

แล้วทำไมไม่คิดว่าตัวเองจะได้ ?

“ไม่ทราบเหมือนกันครับ อาจจะเป็นเพราะผมไม่ได้สนใจว่า รางวัลที่ 1 อาจไม่ได้สำคัญเท่าที่เราได้เข้ามาแล้ว เราได้ทำผลงานให้ดีกว่า ผมคิด
ทุก ๆ วีคเสมอว่าขอทำให้เต็มที่ดีกว่า”

ตอนเด็ก ๆ อยากเป็นอะไร อยากเป็นนักร้องตั้งแต่เด็กไหม?

“ตอนเด็ก ๆ ยังอยู่บ้านนอก ก็คิดตามประสาเด็กครับว่าอยากเป็นทหาร เป็นรั้วของชาติ บอกแม่อยากเป็นทหาร แต่พอโตมาด้วยความเป็นคนที่ ฟังเพลงมาตลอด ก็ชอบที่จะร้องเพลง แล้วตอนเด็ก ๆ ขี้อายมาก เพิ่งจะมากล้าแสดงออกเอาช่วง ม.6 ตอนนั้นก็เริ่มที่จะประกวด แต่ก่อนหน้านั้นไม่เอาเลยครับ อาย สั่นเลยถ้าต้องทำอะไรแบบนั้น แต่ตอนนี้ถ้าซ้อมดี ๆ ผมจะกล้ามากขึ้น ถ้ามั่นใจว่าซ้อมพอ”

ตอนเด็ก ๆ ลำบากมากไหม?

“ไม่เท่าไรครับ แต่มาลำบากตอนช่วงที่โตขึ้นมาหน่อยแล้ว ก่อนที่จะเรียน มหาวิทยาลัย ช่วงนั้นเศรษฐกิจแย่มากสำหรับครอบครัวผม ค้าขายก็ไม่ ค่อยดี แล้วทั้งพ่อ แม่ ก็ต้องส่งผมกับพี่ชายเรียน ตอนนั้นถ้าผมไม่ได้ทุน ก็คงไม่ได้มาเรียนกรุงเทพฯ ช่วงนั้นก็ทำงานพิเศษหาเงินเรียนด้วย เหมือนกันครับ แต่ช่วงหลัง ๆ ไม่ได้ทำแล้ว”

ช่วงนั้นท้อใจ ถึงขั้นไม่อยากเรียนต่อมีไหม?

“เคยครับ ช่วงนั้นแบบอยากจะพักเรียน หาเงินช่วยแม่ส่งพี่ชายเรียนต่อก่อน แล้วพอเขาจบผมค่อยเรียนต่อ ก็คือมีความคิดอย่างนั้นผมก็แบบทำไงดี แต่พอสักพักทางมหาวิทยาลัยเกษมบัณฑิตเขามาประชาสัมพันธ์ที่โรง เรียน ผมก็เลยไปสมัครสอบชิงทุนเลย เพราะว่าเราร้องเพลงได้ ก็พอได้ทุนก็ดีใจมากครับ”

“ค่าของเงิน”
ด้วยความที่เราลำบากมา ทำให้ตูมตามเป็นคนประหยัดมากไหม?

“ผมเห็นค่าของเงินครับ การที่จะหาเงินมาได้มันยาก ถ้าหามาได้ก็ต้องคิดดี ๆ เอาเงินไปทำประโยชน์อะไรให้มากที่สุด แต่ผมจะไม่เสียดายนะ ถ้าเอาเงินที่ได้มาไปใช้แล้วเกิดประโยชน์กับครอบครัว หรือว่ากับตัวเอง”

“(หัวเราะ) ก็ต้องมีใช้บ้างครับ เราทำงานเหนื่อยก็ต้องมีใช้เงินบ้าง แต่ก็เท่าที่จำเป็น ไม่ได้งกแบบไม่ซื้อไม่ใช้อะไรเลย”

“เอาไปรักษาคุณแม่ก่อนครับ คุณแม่ป่วยอยู่ คุณแม่เป็นซีสต์ที่เต้านม กระดูกสันหลังเคลื่อน แล้วก็มีเนื้องอกในมดลูกด้วย ก็อยากจะรักษาแม่ ให้หายก่อน แล้วก็ใช้หนี้ที่กู้ยืมเขามา และทำบ้านดี ๆ ให้แม่อยู่”

“ผมว่าเล็กน้อยครับ ถ้าเทียบกับสิ่งที่เขาทำให้เราตลอดเวลาที่ผ่านมา”

จากเด็กธรรมดา มาเป็นคนที่มีแฟนคลับเยอะ ๆ ปรับตัวทันไหม?

“ชีวิตเปลี่ยนไปเยอะจริง ๆ ครับ ผมดีใจมากที่ทุกคนรักเรา เหมือนเรามี ครอบครัวที่ใหญ่ขึ้น ผมขอบคุณมาก ๆ ครับที่มาเป็นครอบครัวเดียวกัน และขอบคุณมาก ๆ ครับที่รักผม

คือจากเราเป็นเด็กธรรมดาคนหนึ่ง ที่ไปไหนมาไหนก็ธรรมดามาก แต่พอวันนี้กว่าจะออกจากบ้านก็ต้องมีแต่งตัวกันบ้าง ต้องดูแลตัวเองมากขึ้น จากเมื่อก่อนครับ ส่วนเรื่องงานก็มีเข้ามาเยอะครับ ช่วงนี้ แต่เป็นงานที่ เรารัก ผมเลยรู้สึกสนุก ในชีวิตผมที่ผ่านมา เวลาที่ได้เล่นสนุกก็มีบ้าง นิดหน่อย แต่ส่วนมากก็จะอยู่กับงาน อยู่กับครอบครัว แล้วพอวันนี้ได้ ทำงานเยอะขึ้น และเป็นงานที่เรารักด้วยก็เลยรู้สึกมีความสุข สบายใจ ที่ได้ทำงานครับ”

ขอถามเรื่องชื่อหน่อย ตูมตาม เนี่ย เป็นชื่อที่ที่บ้านเรียกตั้งแต่เด็ก
เลยหรือเปล่า?

“ใช่ครับ ที่บ้านเรียกตั้งแต่เด็ก คุณป้าตั้งให้ ตูมตามยังดูน่ารักแล้วนะครับ แต่ก่อนหน้านั้นแม่บอกว่าป้าจะตั้งว่า อุ๊บอิ๊บ (หัวเราะ) ผมว่าน่ารักไปนะ โชคดีแล้วครับที่เขาเลือกชื่อตูมตาม (หัวเราะ)”