ไกลเกินฝันในวันที่เป็นนักแสดง "คริส หอวัง"

มาร่วมงานกับ "ต้อม" เป็นเอกในภาพยนตร์เรื่อง "ฝนตกขึ้นฟ้า" ได้อย่างไร

พอดีในวันงานแถลงข่าว พี่ต้อมเล่าให้คริสฟังว่า เขาค้นหารายชื่อนักแสดงในโทรศัพท์มือถือแล้วนึกถึงคริส แล้วกดโทรศัพท์ติดต่อเข้ามาเลย โดยที่ไม่ได้ส่งบทภาพยนตร์มาให้ดูหนูก่อน ส่วนเหตุผลที่พี่ต้อมเลือกหนู อาจเพราะลักษณะตรงกับตัวละคร คือเป็นคนเมือง ดูจีนๆ และมีความเป็นคุณหนูนิดหน่อย แต่สำหรับคริสพอรู้ว่าเป็นหนังของพี่ต้อม ต่อให้ต้องเล่นเป็นก้อนหิน หนูก็จะเล่น (หัวเราะ) อีกอย่างหนูชอบพี่ปีเตอร์ด้วย ติดตามผลงานของพี่เขามาตลอด ซึ่งพี่ปีเตอร์เคยเล่นหนังสั้นกับน้องสาวหนู (พลอย หอวัง) เรื่องนั้นไม่ได้เห็นหน้าพี่ปีเตอร์เลย เพราะเล่นเป็นคนบ้า (หัวเราะ)

ร่วมงานภาพยนตร์กับปีเตอร์ ครั้งแรก รู้สึกเป็นอย่างไร

หนูได้ร่วมงานกับพี่ปีเตอร์ รู้สึกว่านักแสดงคนนี้เท่และเก่งมาก พี่ปีเตอร์เป็นนักแสดงที่มีวินัยสูงมาก สมมติมีคิวถ่าย 30 วัน พี่ปีเตอร์จะอยู่ทุกวัน และเวลาอยู่ในกองถ่าย หนูจะเห็นพี่ปีเตอร์มีคาแร็กเตอร์เหมือนในหนัง เขาจะอินกับตัวละครมาก ทั้งที่ในชีวิตเขาไม่ได้เป็นอย่างนั้น แต่พี่ปีเตอร์ทุ่มเทและตั้งใจในการแสดงมาก

คาแร็กเตอร์ของ คริส แตกต่างกับชีวิตจริงมากน้อยแค่ไหน

คือในหนังเรื่องนี้ จะมีความเป็นนิยายสูงมาก ซึ่งสนุกตรงที่ไม่ใช่เรื่องจริง และถ้าชีวิตใครเป็นเหมือนในหนังอย่างในบทของพี่ปีเตอร์ คริสว่าคงหนักมากนะ (ยิ้ม) ถามว่าชีวิตจริงใกล้เคียงกับคาแร็กเตอร์ในหนังมั้ย ในส่วนของการเป็นคนเมืองคงใช่ แต่ถ้าลักษณะนิสัยไม่เหมือนเลย

กังวลไหม ที่ต้องมาแสดงภาพยนตร์จากบทประพันธ์ชื่อดังมาก่อน

หนูเคยอ่านหนังสือแฮร์รี่พ็อตเตอร์เล่มแรก รู้สึกว่าสนุกมาก และพอหนูได้ไปดูหนัง พอเดินออกมาจากโรงปุ๊บ สิ่งที่เราคิดขึ้นมาคือ รู้สึกว่าแฮร์รี่พ็อตเตอร์ไม่เห็นเหมือนในจินตนาการของเราเลย กลายเป็นผิดหวังกับตัวละครที่ไม่เหมือนกับจินตนาการของเรานิดหน่อย หนูเลยกลัวว่าคนอ่านหนังสือ เขาจะคิดเหมือนที่หนูคิดหรือเปล่า (หัวเราะ) แต่พอคุยกับพี่ต้อม เขาบอกว่าบทภาพยนตร์จะไม่เหมือนในหนังสือร้อยเปอร์เซ็นต์ โดยเพิ่มรายละเอียดต่างๆ ที่ทำให้คนดูบันเทิงมากขึ้น เพราะหนังสือเรื่องราวจะยาวขนาดไหนหรือมีความเกินจริงเท่าไหร่ก็ได้ แต่การทำเป็นภาพยนตร์ คงจะต้องปรับให้มีความสมจริงมากขึ้น

ฉากที่คิดว่ายากที่สุด

สำหรับหนูฉากที่ยากน่าจะเป็นฉากที่อยู่ในป่า เพราะว่าแทบจะเป็นฉากเดียวที่ “อริณ” ได้แสดงอารมณ์ออกมาเยอะๆ เหมือนเก็กแตก จนระเบิดอารมณ์ออกมา ซึ่งซีนนั้นผู้กำกับชอบ ทุกคนพอใจ แต่ปรากฏว่าไฟล์ที่ถ่ายทำเสีย (หัวเราะ) วันนั้นเลยต้องถ่ายฉากอื่นไปก่อน แล้วค่อยมาถ่ายทำฉากนี้ใหม่ในวันรุ่งขึ้น ซึ่งพอถ่ายครั้งที่สองเสร็จ แต่ปรากฏว่าพี่ต้อมชอบครั้งแรกที่หนูแสดงมากกว่า เลยตัดสินใจกู้ไฟล์งานครั้งแรกกลับคืนมา

ได้ร่วมงานกับ "ต้อม" เป็นเอก แล้วประทับใจอะไรบ้าง

คริสว่านักแสดงหลายๆ คน ถ้าชอบสไตล์การทำงานของพี่ต้อม จะนับถือพี่ต้อมไปโดยปริยาย เพราะผู้กำกับเวลาที่เราเห็นผลงานของเขา นั่นคือสิ่งที่กลั่นกรองออกมาจากข้างใน จะมีสไตล์เป็นของตัวเอง ซึ่งหนูชอบงานของพี่ต้อมอยู่แล้ว ถึงบอกว่าให้เล่นเป็นก้อนหิน หรือนั่งอยู่เฉยๆ แล้วมองพี่ปีเตอร์เดินผ่านไปก็จะทำ (หัวเราะ) ดังนั้นใครเป็นแฟนภาพยนตร์ของพี่ “ต้อม” เป็นเอก ห้ามพลาดโดยเด็ดขาด หนังดูสนุก ไม่ได้ดูยากอย่างที่คิด รับรองว่ามันถึงแก่นแน่นอน ดูแล้วจะได้ทั้งความรู้ ความคิด และความเชื่อ

ชีวิตวัยเด็กเป็นอย่างไร

ตอนเด็กๆ จะดื้อและซนมาก อย่างเช่น ถ้าหนูอยากปีนต้นไม้ พ่อแม่เข้ามาห้ามเท่าไหร่ก็ไม่ฟัง โดนห้ามก็จะปีนให้ได้ เขาเลยต้องปล่อยให้เราปีน พอตกลงมาเจ็บแล้วจะได้จำ แต่หนูเป็นคนที่ดื้อเถียง คือดื้อและแสดงออกไปว่าเราต้องการอะไร ดั้งนั้นพ่อแม่จะรู้ในสิ่งที่เราต้องการ อาจจะมีเรื่องปวดหัวนิดหน่อย เพราะกว่าจะเข้าใจกันได้ ต้องทะเลาะกับพ่อแม่ก่อนทุกครั้ง แต่พอเขาห้ามเราจะไม่ทำ ต่างกับน้องสาวคือพลอย คนนั้นดื้อเงียบ เวลาถูกห้ามจะพูดเหมือนยอมทำตาม ไม่มีการทะเลาะใดๆ ทั้งสิ้น แต่สุดท้ายทำ (หัวเราะ) แต่สรุปคือพ่อแม่ปวดหัวเหมือนกัน

เคยคิดไหมว่าจะได้มาเป็นนักแสดง

หนูไม่เคยคิดเลย เพราะไม่มีใครคิดได้ว่า ฉันจะมาเล่นหนังที่ทำเงิน 100 ล้าน ไม่มีใครรู้ว่าเล่นหนังเรื่องนี้แล้วรายได้จะดีมั้ย ได้แต่งตัวสวยหรือเปล่า จะได้เจอผู้กำกับแบบไหน แต่สำหรับบางคนเขาอาจจะวางแผนได้ว่า ฉันอยากเป็นนักแสดง และไปเรียนการแสดงเพิ่มเติม แต่สำหรับ คริสไม่ได้วางแผนเอาไว้เลยว่า วันหนึ่งจะได้มาเป็นนักแสดง

ตั้งแต่วันที่ประสบความสำเร็จสูงสุด จนถึงวันนี้ ชีวิตเปลี่ยนไปมากน้อยแค่ไหน

เปลี่ยนไปมาก เอาง่ายๆ เลย คือกิจวัตประจำวันเปลี่ยนไป เรามีตารางงานมากขึ้น เพราะทุกวันเราต้องทำงาน ซึ่งแต่ละงานจะต้องวางแผนต่อๆ กันไปว่า ต้องทำงานนี้ เพื่อสิ่งนี้ ทุกอย่างจะมีคำว่า “ต้อง” เพราะตารางงานจะต่างกับตารางเรียน ตอนที่เราเรียนอาจจะวางเป้าหมายว่า แค่ไปเรียน พอเรียนเสร็จปุ๊บ ฉัน “อยาก” ไปไหน ฉัน “อยาก” จะทำอะไรก็ทำ มันจะต่างกันนิดหน่อยตรงนี้

รู้สึกสูญเสียความเป็นส่วนตัวไหม

คริสไม่ค่อยสูญเสียความเป็นส่วนตัวนะ เพราะเราเป็นอย่างนี้ตั้งแต่แรก ไม่ว่าจะทำอะไร เราสามารถเป็นตัวเองได้เลย แต่บางคนเวลาที่อยู่ต่อหน้ากล้อง กับเวลาที่เขาเป็นตัวเอง จะเป็นคนละแบบ ซึ่งเขาคงไม่ได้แอ๊บ แต่เขาเริ่มต้นมาแบบนั้น เลยเป็นไปโดยอัตโนมัติ และบังเอิญว่าเวลาที่คริสคุยกับพี่ช่างแต่งหน้า หรือคุยอยู่ต่อหน้ากล้องเราจะทำตัวเหมือนกัน เลยไม่ต้องเหนื่อยมาก ไม่อย่างนั้นคงรู้สึกว่า ต้องแอ็กติ้งเพิ่มไปอีกนิดหนึ่ง

งานเยอะมีเวลาดูแลตัวเองไหม

อยากมีเวลาดูแลตัวเองเรื่องเสื้อผ้า หน้า ผม มากกว่านี้นิดหนึ่งเหมือนกัน (ยิ้ม) แต่ว่าคริสจะไม่บ่นเรื่องงานเยอะหรอก ต้องขอบคุณมากกว่า เพราะถ้าไม่ทำตอนนี้ คงไม่รู้จะทำตอนไหนแล้ว

วงการให้อะไรบ้าง

ให้เยอะมาก ทั้งในเรื่องของวินัย ความรู้ต่างๆ รวมถึงมีประสบการณ์ชีวิตเพิ่มขึ้นเยอะมาก เพราะเราได้รู้จักคนหลายประเภท อาจไม่ถึงขนาดรู้ว่า เขาคิดอย่างไร แต่เรียกว่ารู้จักคนหลายประเภทเพิ่มมากขึ้นดีกว่า ได้รู้ตื้น ลึก หนา บาง ในวงการเพิ่มขึ้น แต่ยังไม่มากเท่าไหร่ ส่วนเรื่องวิชาความรู้ในการทำงาน คงต้องเรียนรู้เพิ่มเติมไปเรื่อยๆ เพราะการทำงานแต่ละอย่างไม่เหมือนกัน ไม่ว่าจะเป็นดีเจ เล่นหนัง ถ่ายโฆษณา เป็นพิธีกร หรืองานอีเวนท์ จะแตกต่างกันหมดทุกงาน

มีละครติดต่อมาบ้างไหม

มีนะ แต่หนูคงยังไม่เก่งพอ เพราะละครเรื่องหนึ่งจะถ่ายนานมาก ประมาณ 6-7 เดือน อาทิตย์หนึ่ง ถ่าย 4 วัน บางทีเราอาจจะให้คำมั่นสัญญา นานขนาดนั้นไม่ได้ ยังไม่พร้อม ความจริงถ้ามีได้ก็อยากมี แต่ตอนนี้ยังไม่มีจริงๆ ถ้าจะให้คริสเล่นละครก็ได้ แต่คงต้องวางคิวเบียดๆ กันเข้าไป ซึ่งการที่เราทำงานอะไรสักอย่างหนึ่ง อยากจะทุ่มเทใส่ใจจริงๆ เพราะกลัวว่าจะทำออกมาได้ไม่ดี

ความรักกับ "จูเนียร์" วัชร วัชรพล เป็นอย่างไรบ้าง

ความรักดีนะ ถามว่าพัฒนาไปขั้นไหนแล้ว เท่าเดิม ไม่ได้พัฒนาไปถึงขั้นไหน เพราะตั้งแต่เริ่มต้น เราไม่ได้คิดว่าจะคบกันเล่นๆ อยู่แล้ว เพราะเวลาที่คริสคบใครสักคน เราจะคบนาน และศึกษากันด้วยความจริงใจ

ประทับใจอะไรในตัว "จูเนียร์"

สิ่งสำคัญของคนรักกัน ที่ไม่ได้อยู่ด้วยกันตลอดเวลา หรือทำงานด้วยกัน คริสว่าต้องเริ่มจากความเข้าใจและไว้ใจซึ่งกันและกัน ตรงนี้คริสว่าเขาน่านับถือ ซึ่งคริสได้ให้สิ่งเหล่านี้กลับคืนไปให้เขาเหมือนกัน ทำให้เราไม่ต้องมีเรื่องงี่เง้าทะเลาะกัน อาจเป็นเพราะเราเริ่มโตขึ้น เลยไม่เหมือนตอนเด็กๆ ที่ต้องโทรหากันตลอดเวลา

โรแมนติกไหม

ไม่ค่อยเท่าไหร่นะ เศร้า (หัวเราะ) ปกติทั่วไปมากกว่า ตอนนี้เราคบกันสบายใจ เรียนรู้กันไปเรื่อยๆ ดีกว่า

เคยคิดถึงการวางแผนอนาคตร่วมกันไหม

เรื่องแผนอนาคต เอาเป็นว่าให้หนูรู้คิวงานอาทิตย์หน้า ของตัวเองก่อนว่า จะทำอะไรดีกว่า เพราะตอนนี้หนูยังไม่รู้เลย (หัวเราะ)