ถาม

ก็ดีค่ะ ชีวิตอึ้งๆ งงๆ เล็กน้อยแต่เราค่อนข้างจะคุยเรื่องนี้กันมาพอสมควร แล้วว่า อนาคตจะเป็นยังไง ก็ตกใจ เพราะว่าเร็วกว่าที่คิด ตอนแรกนึกว่า พี่วู้ดดี้เขาแกล้ง เหมือนพี่วู้ดดี้เขาจะชอบมีอะไรเป็นกิมมิคในรายการเขา เราก็เลยรู้สึกว่าคงไม่มั้ง คุณแดนจะมาเล่นละครโรแมนติกอะไรบน เรือสำเภา แบบว่าไม่เชื่อจนพี่วู้ดดี้บอกว่านี่เรื่องจริงเขามีความตั้งใจแบบนั้น จริง ๆ เราก็แบบว่าพูดจริงเหรอ จริงๆแล้วอึ้งไปนานประมาณ5นาทีได้ พูดอะไรไม่ออก แต่ในรายการจะตัดภาพเร็วมากเหมือนขอปุ๊บ ก็เซย์เยสไป ภาพที่ออกมาอาจดูไม่ได้ตกใจ แต่จริง ๆ แล้วตกใจมาก ก็ปลื้มนะ ดีใจ ไม่คิดว่าเขาจะทำขนาดนั้น รู้สึกว่าเขาให้เกียรติเราถึงกล้าที่จะพูดต่อหน้า ประชาชนทั้งประเทศ

คุณแดนโรแมนติกนะ เป็นผู้ชายที่เอาใจใส่ผู้หญิงใครเจอก็หลงรักแต่ก็ เดชะบุญ ที่ไม่เจ้าชู้ เป็นคนช่างดูแล พูดจาเพราะนุ่มนวลเป็นสุภาพบุรุษ มากจริง ๆอย่างการ ไปกินข้าวน้อยมากที่ไปกัน 2คนส่วนใหญ่จะไปกับ คุณพ่อพี่แดนไม่ได้แบบว่า กินข้าวโรแมนติกใต้แสงเทียนปานนั้น แต่เป็นการดูแลทุก ๆ วันมากกว่า เขาจะช่างดูแลช่างใส่ใจเรามาก และจะชอบทำของกระจุกกระจิกให้อย่างไป ทำเพลงให้ ทำปกซีดีเอง ให้วันวาเลนไทน์ เป็นผู้ชายน่ารักกุ๊กกิ๊ก มีภาพความเป็นผู้นำมีความช่าง ออดอ้อน ทำตัวคิกขุ แต่ก็ดูแลผู้หญิงดี

เราก็รู้สึกประทับใจเขานะ ตอนนั้นแปลกมาก เราก็คุย โทรศัพท์กันไม่เจอตัวนะ รู้สึกว่าเสียงคุ้นมาก แต่จำหน้าไม่ได้ว่าแดนไหน ก็ไปเปิดอินเทอร์เน็ตดู ตอนนั้นเดือน ก.ย. 51 และมาเจอพี่แดนจริง ๆ ตอนเดือน ธ.ค. 51 ซึ่งพี่บีมเปิดร้านอาหารญี่ปุ่นกับพี่แดน ก็ชวนไปกินที่ร้าน ก็เจอกันครั้งแรกวันนั้น ก็แปลกนะ เราก็รู้สึกคุ้นกับผู้ชายคนนี้ ไม่ได้ปิ๊งเพราะหล่อหรืออะไร แต่เราก็รู้สึกคุ้น เราเคยรู้จักกันมาก่อนหรือเปล่า เพราะคุณแม่เป็นเพื่อนกัน เขาก็บอกว่าไม่น่าจะเคยเจอนะ พอมาเจอกันวันนั้นก็ไม่ได้ปิ๊ง เขาเข้าใจว่าหนูมีแฟนอยู่แล้ว ส่วนหนูก็มองว่าเขาไม่น่าจะสนใจเรามั้ง ก็เลยต่างฝ่ายต่างก็ไม่ได้อะไร มาเจอกันอีกทีก็ปีใหม่ ก็พี่บีม อีกนั่นแหละ จัดปาร์ตี้เราก็ไป ก็ส่งของไปให้ปีใหม่ ขอบคุณที่ช่วยเหลือตอนที่เรนมา หลังจากนั้นเราก็คุยกันห่าง ๆ เวลามีแขกจากเกาหลีมาก็ไปพักที่คอลัม เราก็จะรู้สึกดี เพราะเขาคอยช่วยเหลือเราตลอด

้ 

กลับมาเจอกันอีกทีก็ตอนวันเกิดพี่บีม วันที่ 6 ต.ค. 52 เขาเลิกกับแฟนเขาแล้ว โสดสนิท เราเองก็ไม่ได้คบใครเป็นจริงเป็นจัง เขาก็มาทักว่าเป็นยังไง ไม่ได้เจอกันตั้งนาน แล้วเราก็คุยกัน แต่ตอนกลับเราไม่ได้ลา รุ่งขึ้นก็เลยส่งข้อความไปว่าดีใจที่ได้เจอ และก็ขอบคุณที่คอยช่วยเหลือแหวนมาตลอด เขาก็บอกว่าไม่เป็นไร ยินดีมาก ๆ พอ 2 วันหลังจากนั้นเขาก็มากินข้าวที่ร้านอาหาร ติดกับบ้านแหวน แล้วก็ชวนมากินด้วยกันไหม แต่ตอนนั้นแหวนกำลังจะไปเกาหลี ก็ไม่ได้คุยกันสักประมาณเดือนหนึ่งมั้ง จนมาคุยกันอีกทีตอน 17 พ.ย. เขาก็ชวนไปกินข้าวอีกครั้งที่ร้านเดิม วันนั้นเราก็เจอคุณพ่อเขา เราก็คุยเก่งเขาก็ประทับใจ เข้ากับพ่อเขาได้ ต่อมาก็คุยบีบีกัน กลายเป็นว่าคุยกันเยอะขึ้น บีบีหากันถึงตีห้า แล้ววันหนึ่งก็เดินออกไปซื้อโยเกิร์ตแถวบ้าน เขาก็แบบว่าขอเดินไปซื้อด้วยคน เพราะบ้านเราก็อยู่ใกล้กันแค่นี้ เขาก็เดินตามออกมาด้วย แต่วันนั้นโยเกิร์ตไม่มี เขาก็เลยบอกว่าให้เดินกลับไปที่บ้านผม ไปเอารถแล้วขับไปซื้อที่ฟู้ดแลนด์ เราก็โอเคไปก็ได้ พอไปถึงบ้านเจอคุณแม่ดีใจมาก ท่านบอกว่าเห็นหนูมาตั้งแต่เด็ก ๆ ท่านก็รู้จักทั้งคุณแม่และคุณยายหนู ก็เลยนั่งคุยอีกเป็นชั่วโมง

จากนั้นแหวนก็ไปฮ่องกง พอเริ่มห่างตอนนั้นแกก็เริ่มเกิดอาการแบบว่า คิดถึงนะ ตอนนั้นกลับมาซื้อกล้องมาใหม่ เราก็แบบว่าช่วง ธ.ค.อากาศดีเดี๋ยวเราลอง หัดเล่นกล้อง ก็เลยเริ่มกุ๊กกิ๊กกันมากขึ้น แล้วคุณยายเคยดูดวงบอกว่า 10 ธ.ค. จะเจอเนื้อคู่ ซึ่งเขาบอกว่า จริง ๆเจอกันตั้งแต่ตอน อายุ 24 แล้ว จะดูแบบว่าเกี่ยวข้องกับการเดินทาง เป็นเรื่องงานกับชาวต่างชาติ แล้วก็มาพบรักกันจริง ๆ ตอนอายุ 25 แล้วก็ 26 จะแต่งงาน ก็บอกคุณแดนว่า วันที่ 10 ธ.ค. เนื้อคู่หนูจะมาแล้วตื่นเต้นจังเลย เขาก็ไม่ได้พูดอะไร แต่หน้าเขาก็ครุ่นคิดเล็กน้อย เหมือนความสัมพันธ์มันก็พัฒนาขึ้นเรื่อย ๆ ก็ไปงานที่พระที่นั่งอนันตสมาคม

มันมีโมเมนต์หลายอย่างที่เหมือนคนรักโปรโมชั่น ทุกอย่างมันสวยงาม อากาศดี เป็นช่วงที่ดีที่จะตกหลุมรัก ช่วงนั้นเขาก็เริ่มเปิดใจว่าชอบนะ มองอนาคตแบบนี้แต่ไม่ได้ว่าจะขอ มาเป็นแฟนกัน แล้วก็ พอวันที่ 10 ธ.ค. คุณแดนเขาก็เอาของขวัญกล่องใหญ่มาให้ แล้วก็ขับรถหายไป เราก็งงพอเปิดกล่องมา ก็เป็นพระกฤษณะ ซึ่งเป็นเทพแห่งความรักและการปกครอง เป็นรูปปั้นใหญ่มากและแพงมาก เราก็อุ๊ย!ทำไมมาให้ของขวัญ ใหญ่โตอะไรขนาดนี้ ก็มีตกใจ แล้วก็เรียกเขามาคุยกันให้รู้เรื่อง เขาก็ขับรถกลับมาแล้วก็สารภาพรัก

ณ วันนี้มีความพร้อมกับชีวิตแต่งงานมากน้อยแค่ไหน?

รู้สึกอย่างไรที่ความรักครั้งนี้ถูกจับตามองมาก?

ไม่รู้สึกอะไรมากนะ อาจจะเป็นเพราะโสดมานานด้วยไม่ได้คบใคร เปิดตัวเป็นจริงเป็นจัง สไตล์คนมองจะต้องมองว่า คู่นี้ต้องแต่งงานกันแน่ ๆ เลย ดูสมกันจังเลย น่าจะไปด้วยกันได้ซึ่งส่วนใหญ่คนก็จะให้คอมเมนต์ใน ทางที่ดี ขอให้รักกันนาน ๆ เราเปิดตัวมา เราก็ไม่ได้หวานจ๋าเลี่ยนปานนั้น เราออกแนวเล่นกันมากกว่า

เราคบกันสักพักหนึ่ง 5-6 เดือนได้ จนรู้สึกว่า โอเคถึงเปิด ถ้าเปิดตัวคบใครอีกครั้ง ก็ต้องเป็นคนที่คิดแต่งได้ แรก ๆ ก็ระวังตัว กลัวเดี๋ยวเลิกกันขึ้นมา เราก็เลยรู้สึกว่าเราต้องมั่นใจกันจริง ๆ ตอนนั้นเราคบกันเลิกกันไปแล้ว 2 รอบ แต่เลิกแบบ 2 วัน 5 วัน ต่างฝ่ายต่างถอยมาสงบสติอารมณ์ เหมือนเราต้องปรับตัวเข้าหากัน เขาก็เป็นคุณชาย เราก็เป็นคุณหนูต่างคนก็มีความคิด เป็นของตัวเองสูง ค่อนข้างจะไม่ยอมใครทั้งคู่ เพราะฉะนั้นก็ปรับตัวกันยากเหมือนกัน แต่ตอนนี้โอเคแล้ว นิ่งขึ้นเราก็เข้าใจกัน มากขึ้น

ก็คิดอยู่เหมือนกัน คุณแดนเองเขาก็ผ่านประสบการณ์ชีวิต มีแฟนมาก็เยอะ อายุก็มากแล้ว ก็อยากจะคบใครจริงจังแล้ว แหวนก็ไม่ได้มาคบเล่น ๆ จะคบใครเราต้องมองเห็นศักยภาพการแต่งงาน เราเองก็ไม่ได้อยากเป็นข่าวควงคนโน้นคนนี้ มันก็ไม่ได้ดูดี ถามว่าเร็วไหมก็เร็ว แต่เท่าที่ผ่านมาอายุก็ไม่ได้น้อยแล้ว ได้เข้าใจในตัวเองว่าต้องการอะไรอะไรที่เหมาะที่สุด ที่จะอยู่กันไปตลอดชีวิต อะไรที่จะส่งเสริมชีวิต ช่วงแรก ๆ ก็หวั่น ๆ เพราะองค์ประกอบรอบข้างดีหมดแต่คนสองคนจะอยู่กัน ได้ไหม มันเป็นสิ่งที่น่าห่วงที่สุด เพราะต่างฝ่ายต่างไม่ฟัง แต่คิดว่าถ้าวันหนึ่งปรับตัวกันได้ เข้าใจในจุดนี้ก็น่าจะมีชีวิตที่ดีมาก

ความรักถ้ามองจากชีวิตของเราสองคนตอนนี้เหมือนเป็นการเข้าใจและให้อภัยกันมากกว่า เมื่อก่อนใครถามมักจะบอกว่าความรักคือการให้เพราะรู้สึกว่าความรักที่ยิ่งใหญ่คือแม่ให้ลูก ให้หมดแบบไม่หวังสิ่งตอบแทน แต่กับแฟนก็ไม่หวังสิ่งตอบแทนนะเหนือสิ่งอื่นใดคือ ความเข้าใจและให้อภัย เข้าใจในตัวเขา บางอย่างอาจจะไม่ได้ถูกซะทีเดียวแต่เราก็ให้อภัย เขาได้ เข้าใจซึ่งกันและกัน มันก็จะอยู่ด้วยกันได้ ซึ่งเราจะเข้าใจหรือให้อภัยใครได้ เราต้องมีความรักให้คน ๆ นั้น